Dvanaest godina ropstva

1841, dvadesetak godina pre početka građanskog rata u SAD, Solomon Nortap (Solomon Northup) bio je slobodan građanin države Njujork – imao je porodicu, zemlju i svirao je violinu. A onda je otet i prodat u roblje i ceo njegov dotadašnji život je nestao u trenu. Sledećih dvanaest godina je živeo kao rob u Luizijani, sve dok nije susreo čoveka koji je bio spreman da mu pomogne da dokaže da je slobodan. 

Film je, verujem, ublažio sve ono što je Solomon (i mnogi drugi robovi) doživeo i preživeo, a rađen je na osnovu memoara koje je Nortap napisao 1853, u svojoj prvoj godini ponovne slobode.

Meni su filmovi koji su rađeni po istinitim događajima, uvek, za jednu stepenicu iznad svih drugih, čiji su osnovne zamisli izmaštane. Dakle, dobar film, vredi pogledati ga – na IMDB-u ima prosečnu ocenu 8.1 (koga zanimaju takvi detalji).